Przytoczone poniżej informacje pochodzą ze sprawozdania „Bericht über die Verwaltung und den Stand der Gemeinde-Angelegenheiten der Stadt Brieg für das Rechnungsjahr 1909“ (Sprawozdanie nt. administracji i stanu spraw gminy za rok rozrachunkowy 1909). Lasek Miejski (czyli późniejszy park Peppela)
Na posiedzeniu Rady Miejskiej w dniu 10. kwietnia 1909 r. w zasadzie podjęto decyzję o wzniesieniu budynku restauracji w Lasku Miejskim oraz wstępnie zatwierdzono środki na pokrycie kosztów doprowadzenia wody i gazu w wysokości 5.800 marek. Następnie na posiedzeniu z 28. kwietnia 1909 zatwierdzono środki na pokrycie kosztów budowy w wysokości 42.552 marek. Tymczasem budowa została zakończona, a ciągła i niesłabnąca popularność, jaką cieszy się restauracja, dowodzi, że dzięki jej wzniesieniu zarząd miejski zaspokoił istniejące zapotrzebowanie. (..) Jak wspomniano już w poprzednim sprawozdaniu, na budowę restauracji wraz z doprowadzeniem wody i gazu oraz na wymagane umeblowanie miasto zatwierdziło środki w wysokości 52.400 marek.
Po opracowaniu projektu przez miejskie biuro architektoniczne (Stadtbauamt, autorem projektu był architekt miejski Paul Pistorius) 19. lipca 1909 r. rozpoczęto wykop pod fundamenty. W końcu września można było przystąpić do stawiania dachu, tak że przed początkiem zimy budynek był już pokryty dachem i otynkowany z zewnątrz. Przy zastosowaniu sztucznego suszenia za pomocą koksowników ukończono także sufity oraz roboty tynkarskie wewnątrz. Ponadto wstawiono i zaszklono okna. Po wystarczającym wygrzaniu budynku położono podłogi, wstawiono drzwi, postawiono piece i rozpoczęto prace malarskie.
Obie główne sale restauracyjne zostały wyposażone nieco lepiej niż zwykle – w listwy sufitowe, dobrze wykonane piece z barwną glazurą, wykładziny ścienne i boazerię. Główne sale połączone są ze sobą dużymi uchylnymi drzwiami. Sale resatauracyjne na parterze posiadają dobrą podłogę deskową z dębu oraz lepsze klosze oświetleniowe. Dodatkową atrakcją wczesną wiosną i późną jesienią będzie przeszklona weranda, pokryta eternitowym dachem na papie i dodatkowo izolowana korkowcem (chodzi o materiał budowlany). Izolację z użyciem korkowca wykonano także we wszystkich eksponowanych partiach restauracji.
Dach został pokryty gozdnicką karpiówką (Freiwaldauer Bieberschwanz), zaś górna partia wieżyczki i wykuszu – miedzią. Znajdujące się w budynku ustępy są podłączone do samoczynnego urządzenia dezynfekcyjnego w tzw. systemie 3 dołów. Większość prac wykonali tutejsi rzemieślnicy, również umeblowanie zostało wykonane na miejscu. Koszty całkowite wypadną nieznacznie wyżej niż założono. 25. czerwca 1910 r. starszy kelner Karl Baumann przejął restaurację w dzierżawę za roczny czynsz w wysokości 1500 marek. I jeszcze suplement z analogicznego sprawozdania za rok 1910. Restauracja w Lasku Miejskim
Po rozliczeniu koszty budowy restauracji wyniosły ogółem 65.096 marek. W roku rozliczeniowym obok restauracji wybudowano jeszcze toalety z dwoma pomieszczeniami damskimi i jednym pomieszczeniem z pisuarem. Budynek wykonano w konstrukcji szachulcowej (drewniano-ceglanej) i pokryto dachówkami, zaś pod budynkiem wykonano dół ustępowy. Koszty wyniosły 884 marki. Obie nowe sale dla gości na 1. piętrze restauracji zostały umeblowane. Wydatki zatwierdzone na ten cel wyniosły 1250 marek.
Dziedzic Pruski
